Nie lubię tych wieczorów, gdy skulam się pod kołdrą na łóżku, przytulam do poduszki i usiłuję opanować myśli, które rozpierdalają mi głowę.

Czasem są takie dni, że jeszcze nie zdążysz wyjść z domu, a już chcesz do niego wrócić.

Jest mi tak bardzo źle, że nie umiem tego opisać. Dobrze, że mogę sobie tutaj popłakać i pojęczeć. W moim realnym świecie wymagają ode mnie uśmiechu i wielkiego szczęścia ;/

Nie wiem czemu płakać mi się chce? Napisz do mnie bo tylko w Tobie mam swą nadzieje!

Upita szczęściem, naćpana marzeniami.