Ton Twojego głosu, gdy mówiłeś dwa słowa, cudowne. I ciepło ust. Pamiętam. I widok Ciebie odchodzącego, na zawsze. Nie zapomnę...

Nienawidzę Cię za wszystko. Za to że dałeś mi tą cholerną nadzieje z której i tak nic nie wyszło. Za nieprzespane noce i litry połykanych łez. Nienawidzę Cię za wiele rzeczy a przede wszystkim za to że mimo tego jak doskonale Cię znam wciąż Cię kocham czując się z tym żałośnie.

Przyznaj to w końcu. Nic nie przeraża cię bardziej niż myśl, że pewnego dnia, Jego serce może zapałać uczuciem do innej...

Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

Wszędzie, wokół mnie, w moich snach widzę twoją twarz, czuję twój dotyk, nawiedzasz mnie, jako CZARNE WIDMO w koszmarach, mimo, że kiedyś byłeś moim BIAŁYM ANIOŁEM, którego mogłam kochać w prawdziwym życiu.