Znasz ten strach przed utratą osoby, która przez tak krótki czas stała się kimś cholernie ważnym ?

Kiedyś gdy się spotkamy pomyślisz szkoda, że z Ciebie zrezygnowałem.

Jednak jakiś głos w głowie nakazał mi się w końcu się pozbierać, nie robić mu tej pieprzonej satysfakcji.

Może nadszedł ten moment, aby usiąść na przeciwko siebie i przeprosić za wszystko?

Dam rade.. nie jesteś pierwszym, który pierdolnął moimi uczuciami o ścianę. Dam rade, to tylko kwestia przyzwyczajenia..