To musi być coś więcej niż chemia, która napędza organizm, mamy serca by kochać, uczucia by móc je ranić. Gdzieś, pomiędzy tkankami i słowami jest dusza, która zmusza nas do pokonywania kolejnych granic.

Znowu to zrobił, uciekł. Znowu zostawił mnie, kolejny raz mówiąc, że moje życie z Nim nie ma sensu. A ja kolejny raz upadłam na ziemię, łamiąc się od wspomnień, i próbując wykrzyczeć, że będę Go kochać zawsze

Dobrze, że niektóre rany są tylko w naszym wnętrzu. Nikt nie zobaczy blizn.

- Mam do oddania serce. Zużyte, zranione, w kawałkach. Chcesz? - Tak. - Ale po co ci takie? - Naprawię Ci je, tylko daj mi szansę.

Nie da się przestać kogoś kochać. Z czasem po prostu nauczysz się bez niego żyć.