Po jakimś czasie człowiek przyzwyczaja się, i nawet nie czuje, że jest zimno, bo zapomniał, co to jest ciepło.

Życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa.

Jeśli wybaczysz raz, drugi, trzeci, to potem wejdzie Ci to w codzienność i będziesz krzywdzić samą siebie.

Są chwile, kiedy boje się, że to już tylko przyzwyczajenie, rutyna i strach przed samotnością.

Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.