Dziwne to wszystko... A może to ja się zmieniłam?

Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.

Nie brakuje mi Ciebie. Brakuje mi osoby, którą kiedyś byłeś.

A będzie tak, że przestanę się tym wreszcie przejmować i pańcia kulturalna we mnie zacznie mieć to w dupie.

Kiedyś byłam grzeczna i ułożona, ale później poznałam moich przyjaciół i nie żałuję tego.