Bo jeśli jutra nie ma, dziś to wieczność.

Wszechświat chce, by go zauważono. Ale my też chcemy być zauważeni przez wszechświat, chcemy, żeby wszechświat nie miał w dupie tego, co się z nami dzieje.

W jakieś dziwne zakrzywienie czasoprzestrzeni wpadłam.

Świadomość miłości bez wzajemności jest, dla duszy cierpiącej w otchłani niemożliwych marzeń, zbyt rzeczywistym. Bólem niewypowiedzianej tęsknoty. Jakie to smutne, że ktoś, dla kogo zrobiłbyś wszystko, nie zrobi dla Ciebie nic.

Spojrzałam w otchłań i teraz boli mnie głowa.