Wypijmy za błędy, głupią nadzieję i setki niespełnionych marzeń.

Nienawidzę Cię za wszystko. Za to że dałeś mi tą cholerną nadzieje z której i tak nic nie wyszło. Za nieprzespane noce i litry połykanych łez.

Gdzie jest granica między nadzieją a naiwnością? Od dziś moja nadzieja się ulatnia, a naiwność zamienia się w chęć zemsty.

Nawet tracąc wszystko... człowiek ma tę siłę, żeby zrobić chociaż wątły krok do przodu.

Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie.