Któregoś dnia wierzyłam, że będzie pięknie. Tego się trzymam i nigdy nie wymięknę.

Nie, nie jestem sama. Jestem taka jak wszyscy na tym głupim, cholernym, zdumiewającym świecie. Niedoskonała. Nawet bardzo. Ale pełna nadziei. Nadal jestem sobą.

To co człowiek sobie wyobraża i czego bardzo chce staje się rzeczywistością, w tym tkwi zarówno niebezpieczeństwo jak i nadzieja

Nieważne jak byłoby źle, nieważne jak bardzo popękane byłoby moje serce. Wiem, że są takie osoby, dzięki którym na moim czarnym niebie znów wyjdzie słońce, a na mojej twarzy zamieszka uśmiech.

Stwarzanie nadziei, gdy w rzeczywistości jej nie ma, to okrucieństwo. Fałszywa wiara wywołuje rozczarowanie, ból i wściekłość, przez co niełatwe sprawy stają się jeszcze trudniejsze.