Boję się pamięci o tych wszystkich ludziach, z którymi coś mnie łączyło, a z którymi rozdzieliło mnie milczenie.

Niepokoję się o niektórych ludzi, bo nie wrzeszczą i nie klną, ale milczą albo prawie milczą

Tak długo opakowywałam się w milczenie, że trudno mi się rozpakować w słowach.

Kiedyś zamieszkamy razem. Będziemy żyć obok siebie. Każdego dnia będziemy zakochiwać się w sobie na nowo. Będziemy coraz lepiej się poznawać. Będziemy się kochać, czasem nie lubić, kłócić i godzić. Będziemy budzić się obok siebie każdego ranka, ciesząc się swoją obecnością. Będziemy ze sobą w najtrudniejszych chwilach wspierając się nawzajem. Będziemy płakać i śmiać się, a kiedy trzeba będziemy milczeć. Nieważne co będziemy robić. Ważne, że razem.

Jeśli można z kimś pomilczeć, to znaczy, że można z nim robić wszystko.