Ludzie są trochę jak gwiazdy: świecą choć czasem z bardzo daleka, ale świecą i zawsze mają jakąś ciekawą historię do opowiedzenia... Tyle tylko, że potrzeba czasu, bywa, że długiego, by ich historie dotarły do naszych serc, podobnie jak światło gwiazd do naszych oczu.
Gwiazdy nie muszą już spadać, czterolistne koniczyny mogą zwiędnąć, konie zachować swoje podkowy, a porcelanowe słonie opuścić trąby. Mam już swoje szczęście.