Czasem mam ochotę zacząć tłuc po twarzach losowych przechodniów.

W przyszłości chcę zostać kamieniem, takim omszałym leżącym w lesie. I tak nadaję się tylko do leżenia i jestem szara, a może kamienie nic nie czują.

Czasem mam ochotę po prostu powiedzieć wszystko, co mi leży na sercu, duszy i w lędźwiach. Ale potem sobie przypominam, że to i tak nic nie da, meh.

Mówiłam już... WYPIERDALAJ !!!

Miłości tak jak pogody nie da się zaplanować. To nienaturalne i niewykonalne. Nie przyniesie nic prócz frustracji.