Wędrując wśród mroków PRZESZŁOŚCI pragnęliśmy odwagi, by móc stawić czoła ciemności PRZYSZŁOŚCI.

Nie żałuję, że Cię poznałam, bo dałeś mi zajebiste wspomnienia, a każda chwila cierpienia wywołana Twoim zachowaniem czegoś mnie nauczyła.

Po jakimś czasie w końcu trzeba odtworzyć oczy. Życie to nie wymarzony sen. To układanka z przypadkowym zdarzeń, które kształtują jutro.

Za nic nie chciałabym raz jeszcze przejść przez to, co przeżywałam w ciągu minionych tygodni, ale musiałam przyznać, że dzięki nim doceniałam to, co mam, jeszcze bardziej niż przedtem.