Im bardziej się człowiek starzeje, tym większym smakiem musi się wykazać, żeby docenić życie.

Kiedyś miałam wątpliwości czy pewni ludzie są warci zaufania. Dziś nie mam co do tego najmniejszych złudzeń, bo niepewność znikła równie szybko, co oni z mojego życia.

Ludzie, lubią wymyślać potwory i potworności. Sami sobie wydają się wtedy mniej potworni. Gdy piją na umór, oszukują, kradną, leją żonę lejcami, morzą głodem babkę staruszkę, tłuką siekierą schwytanego w paści lisa lub szpikują strzałami ostatniego pozostałego na świecie jednorożca, lubią myśleć, że jednak potworniejsza od nich jest Mora wchodząca do chaty o brzasku. Wtedy jakoś lżej im się robi na sercu. I łatwiej im żyć.

Życie nie daje nam tego, czego chcemy lecz tylko to, co dla nas ma...

Tak, to prawda, są takie piosenki przy których zamykasz oczy i albo się uśmiechasz, albo do oczu podchodzą łzy.