Wieczorem, zmęczona codziennym udawaniem, że wszystko jest ok, wracałam do domu. Herbata, książka i marzenia o lepszym życiu.

I ruszyłam przed siebie kompletnie bez celu. Czasem trzeba po prostu wyjść na zewnątrz.

Nadal bowiem pragnę być zwariowana i przeżyć swoje życie tak, jak mnie się podoba, a nie jak się podoba innym.

Nie ma nic bardziej przygnębiającego, niż bezradność w sprawach, na których nam najbardziej zależy.

Niektórzy ludzie, pomyślała, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.