Kobieta jest jak prąd. Czasem Cię kopnie, czasem popieści.

I po raz pierwszy czuje, że mogłabym przetrwać całe to piekło, tylko po to by móc trzymać Cię za rękę.

Na początku był ból. Ogromny, niewyobrażalny ból. Łzy, popękane serce i mnóstwo smutnych piosenek. Później złość. Złość na niego, na to jak się zachował i że wszystko zniszczył. Odizolowanie się od świata i wymazywanie z pamięci wszystkiego co dotyczyło i przypominało jego. Teraz jest akceptacja, poddanie się. I tylko walczę z szybkością bicia mojego serca, gdy staje się dostępny. I tylko walczę ze wspomnieniami, których jest za dużo.

Chcę z Tobą mieszkać, spać w jednym łóżku, mieć wspólną sypialnie, jeść wspólne śniadanie, obiad i kolacje, a nawet chce przekomarzać się kto wyniesie śmieci czy odkurzy dom, chcę Cię mieć obok na każdym kroku, chcę żyć tylko z Tobą już zawsze. ; *

Mówisz do niego: GŁUPEK, myślisz: BOŻE, JAK JA GO KOCHAM