Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że można komuś nasrać w duszę.

- Mam do oddania serce. Zużyte, zranione, w kawałkach. Chcesz? - Tak. - Ale po co ci takie? - Naprawię Ci je, tylko daj mi szansę.

Ja na prawdę o Tobie zapomnę.. Daj mi tydzień, miesiąc, rok.. ewentualnie całe życie..

Pamiętam słowa, które zabolały mnie tak strasznie... Co czułam? Nie pytaj, nieważne.

Czy to nie zadziwiające, jak bardzo można cierpieć, kiedy wszystko jest właściwie w porządku?