Wiesz jak to jest budzić się każdego ranka z poczuciem, tej pieprzonej beznadziejności? Jak to jest, gdy nawet kawa nie jest w stanie postawić Cię na nogi? Nie. Więc, nie mów, że wiesz jak się czuję!

Zaczynam gubić się w swojej beznadziejności.

Trzeba brać długie, gorące prysznice. Trzeba zmyć z siebie poczucie beznadziei.

Nie umiem żyć.

Z trudem patrzę, jak zabijasz we mnie resztkę nadziei...