Nienawidzę ludzi. Ich zachowania i wyglądu. Nienawidzę niczego co posiada uczucia. Emocje są złe. Ja też jestem złem. Nie ma nic dobrego wszystko jest szare i beznadziejne. Nic nie ma sensu istnienia.

Z trudem patrzę, jak zabijasz we mnie resztkę nadziei...

Jak to jest stracić nadzieję? To straszne uczucie. Z dnia na dzień zaczynasz rozmyślać nad swoim życiem aż w końcu stwierdzasz, że jest do dupy. Czujesz się taka niepotrzebna, bezwartościowa dla innych. Uzmysławiasz sobie, że o wiele lepszy był by świat bez ciebie. Nie chcesz mieć z nikim kontaktu. Chcesz po prostu być sama.

Zaczynam gubić się w swojej beznadziejności.

Dzień totalnie z dupy, jakiś biorytm na minusie czy co?