Powoli przyzwyczajam się do swej nieobecności, powoli przyzwyczajam się do swej obojętności. I tak czasem sobie myślę, że lepiej byłoby gdyby mnie nie było.

Będę za Tobą podążać, chociaż droga jest wieczna.

Potem, przez następne miesiące wydawało mi się, że żyję za karę. Nienawidziłam poranków. Przypominały mi, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

Cel w życiu Czasami nie chcemy go realizować, tylko mieć

Życie ma jedną zasadę, chcesz czy nie, musisz dawać radę...