Żyłem, więc chwilą
ciesząc się wspólnym
łapaniem motyli
A później było babie lato
poplątane
jak mój życiorys

te dni co się w głowie nie mieszczą
poranki na żal zbyt krótkie
i bezssennością plecione
szeptów stłumionych wianki
i jeszcze to czekanie
które tej nocy zakwitnie
streścimy w blasku ognia
zaklęcia pocałunkiem

Napisałaś wieczorem, że ta najpiękniejsza nić
wciąż istnieje w twoich włosachi czeka
jednak dla mnie jest już to zbyt skomplikowane
skasowałem twój tekst pozostawiając go bez odpowiedzi

ten dom na skraju polany
zaszumiony drzew zielenią
dom zostawiony w nie spokoju
przez abrahama dzieci
wybiły szyby drzwi zdewastowały
na ścianach dziwnymi literami
napisały że bóg kocha
prowadzi przez ciemności świata

nie wiem cóż inni uczynili
że pokochał to kulawe nasienie
modlę się za ciebie ojcze
prosząc abyś dom
z grzyba oczyścił
wieki kolejne mógł oddychać
barwą bieli pamiętając
o czerwieni
gojącej się rany