nie wiem cóż inni uczynili
że pokochał to kulawe nasienie
modlę się za ciebie ojcze
prosząc abyś dom
z grzyba oczyścił
wieki kolejne mógł oddychać
barwą bieli pamiętając
o czerwieni
gojącej się rany

jak wykrzyczeć życie
jakie imię dać
gdy doliny i pagórki
mają sens i treść

lecz faworyzować
nie ma już co
gdyż wszystko Słońca
pragnie wody każdy

słodki
lepki
urokliwy
brudny
kłujący
pełen goryczy

Coraz dziwniejszy jest ten czas w otaczającej codzienności,
chwilami aż dostaje się odruchów mdłości. Wszystko z dnia
na dzień bardziej cuchnie stechlizną, z wielu
wspomnień zostało się z niezagojoną blizną