Mówiłaśto nic
że doświadczyło cię życie
każdemu pisana jest jakaś droga
Mówiłaśważne jest to, co dzisiaj
te chwile razem

Żyłem, więc chwilą
ciesząc się wspólnym
łapaniem motyli
A później było babie lato
poplątane
jak mój życiorys

te dni co się w głowie nie mieszczą
poranki na żal zbyt krótkie
i bezssennością plecione
szeptów stłumionych wianki
i jeszcze to czekanie
które tej nocy zakwitnie
streścimy w blasku ognia
zaklęcia pocałunkiem

Napisałaś wieczorem, że ta najpiękniejsza nić
wciąż istnieje w twoich włosachi czeka
jednak dla mnie jest już to zbyt skomplikowane
skasowałem twój tekst pozostawiając go bez odpowiedzi

ten dom na skraju polany
zaszumiony drzew zielenią
dom zostawiony w nie spokoju
przez abrahama dzieci
wybiły szyby drzwi zdewastowały
na ścianach dziwnymi literami
napisały że bóg kocha
prowadzi przez ciemności świata