Pamiętajmy o tych, którzy odeszli, ale też kochajmy tych, co nam pozostali...

Ludzie, których kochamy, powinni umierać razem ze swoimi rzeczami.

Otaczacie zmarłych czcią i pamięcią, marzycie o nieśmiertelności, w waszych mitach i legendach co i rusz ktoś zmartwychwstaje, zwycięża śmierć. Ale gdyby wasz czcigodny nieboszczyk pradziadek faktycznie wylazł nagle z grobu i zażądał piwa, powstałaby panika.

Zmarłych się nie boję. W odróżnieniu od żywych ludzi, jak wiem z doświadczenia, nie mogą nic człowiekowi zrobić.

Wspaniali ludzie odchodzą, bo przecież w niebie aniołom też może się nudzić.