Kiedyś miałam wątpliwości czy pewni ludzie są warci zaufania. Dziś nie mam co do tego najmniejszych złudzeń, bo niepewność znikła równie szybko, co oni z mojego życia.

Ludzie pytają mnie, dlaczego tak trudno zaufać? Pytam ich, dlaczego tak trudno jest dotrzymać obietnicę?

Ufam. Płaczę. Przebaczam. I to mnie gubi...

Łatwiej odbudować zburzone miasto, niż zburzone zaufanie...

Wierzcie w UFO, reinkarnacje i karmę. Wierzcie w ślepy los i przeznaczenie. Wierzcie w to, ze jutro traficie 6 w totka, a za tydzień znajdziecie torbę wypełniona po brzegi banknotami o wysokich nominałach. Wierzcie sobie w co tam tylko chcecie wierzyć. Tylko nie w ludzi. W ludzi nie warto.