Jestem tu gdzie stoję, ale jeśli się ruszę to mogę się zgubić.

Nie ma w tym logiki, mijają dni, tygodnie, miesiące, a ja? Ja jestem zawieszona między przeszłością a teraźniejszością, zagubiona pomiędzy tym co myślę, a tym co czuję.

Szukam siebie w sobie i nie mogę odnaleźć. Gdzie jest tamten dzieciak, który miał wiarę? Gdzie jest uśmiech, który pocieszał innych? I gdzie charakter, który zawsze był silny?

Często nie wiem sama czego chcę i gubię CEL pośród tysiąca innych celów, łatwo się rozpraszam, nie rozumiem zawiłości tego świata...

Gdzie byłam, jak mnie nie było?