Bo to wszystko nie ma kurrwa sensu, wiesz?

Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

I nadszedł moment, w którym pogubiłam się już tak bardzo, że nie ma dla mnie ratunku.

Ludzie już nie rozróżniają strachu przed byciem samotnym a miłością.

Powiedz mi, chłopcze, coś Ty ze mną zrobił? Nic już nie rozumiem. Nie wiem po co jestem. Czy jestem? To jest straszne sedno... Ty w swojej nieświadomości zgładzasz mnie codziennie. Więc, czy jestem żywą śmiercią? Czy też już nie istnieję w rzeczywistości, a raczej dryfuję w obłokach zapomnienia?