Owszem, mam wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.

Najciemniejsza myśl przychodzi zaraz po zamknięciu oczu.

Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego mogło się zacząć. Tylko że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

Kiedyś nie mogliśmy przestać ze sobą rozmawiać.

Dobrze by było żeby wspomnienia były jak smsy. Można by usunąć te, których nie lubimy i zatrzymać te wyjątkowe.