Cóż za wspaniałe uczucie. Wstajesz rano z myślą o Nim. Uśmiechasz się, kiedy przypominasz sobie jak wiele dał Ci szczęścia, jak bardzo dużo znaczył, jak ceniłaś go ponad wszystko. Ale zaraz. Chwileczkę... Coś tu jest nie tak. Ach no racja zupełnie zapomniałaś, że wasz układ był czysto koleżeński, a Ty zupełnie nic dla niego nie znaczysz.

I nawet nie wiesz jak mi się mordka cieszy, jak Cię widzę :****

Uśmiech, to taka krzywa, która wszystko prostuje :)

Najładniej uśmiechają się Ci, którzy cierpią. Najpiękniejsze oczy mają Ci, którzy dużo płaczą. Najlepiej słuchają Ci, których nikt nie słucha.

Szukam siebie w sobie i nie mogę odnaleźć. Gdzie jest tamten dzieciak, który miał wiarę? Gdzie jest uśmiech, który pocieszał innych? I gdzie charakter, który zawsze był silny?