A moim zdaniem najgorsze jest to, że w necie gadamy ze sobą opowiadamy sobie całe życie. A tak naprawdę gdy się spotykamy na ulicy, w szkole, gdziekolwiek nie potrafimy powiedzieć zwykłego: cześć..

I znów staramy się żyć normalnie, nie myśląc o tym co było, nie zwracając uwagi na to co dzieje się w naszych sercach. Staramy się o tym zapomnieć, z dnia na dzień jest nam coraz łatwiej. Przechodzi to w rutynę. Aż w końcu znów żyjemy normalnie. Znów starając się wyłączyć nasze uczucia. I tylko czasami, gdy się zapomnimy zagryzamy mocniej zęby, ściskamy w pięści dłonie starając się nie uronić łzy.

Opadają Ci ręce? To dlatego że masz zasady i serce.

Życie się zmienia, nie warto marnować czasu na niewłaściwe osoby, załamywać się po nich i marnować sobie życia. Trzeba powstać i znaleźć odpowiednią osobę, taką jaką teraz mam, kocham i co do której jestem pewna.

Najgorsza walka jest między tym co wiesz a tym co czujesz.