Kiedy jesteśmy młodzi, sądzimy, że cierpienie to coś, co ktoś nam może zadać. Kiedy przybywa nam lat wiemy już, że prawdziwe cierpienie mierzy się tym, co nam odebrano.

Tak nap­rawdę, czy­jeś zaufa­nie można zdo­być tyl­ko raz. Jeśli je miałeś i stra­ciłeś, już go nie odzyskasz. Możesz zdo­być prze­bacze­nie, ale i tak już nie będzie jak daw­niej. Bo człowiek zdol­ny jest wybaczyć wiele, ale zapomnieć nie wszys­tko pot­ra­fi...

Może i jestem jebniętą realistką. Wiesz dlaczego? Życie dużo razy skopało dupę, zabierało to, co najważniejsze, kazało zaczynać wszystko od nowa. Właśnie dlatego nie wmówisz mi, że będzie dobrze, bo wolę w to nie wierzyć dopóki nie będę mieć pewności, niż ślepo w to brnąć, a później znów ryczeć ukradkiem, że to straciłam.

Ten, kto traci pieniądze traci dużo. Ten, kto traci przyjaciela traci więcej. Ten jednak, kto traci ducha traci wszystko.

Bardzo łatwo jest stracić wszystko, co uważało się za dane na zawsze.