Na kolanach po kamieniach póki tylko jest sens.

Poczołgałam się z powrotem do łóżka i naciągnęłam prześcieradło na głowę. Ponieważ jednak przepuszczało światło, wtuliłam twarz w poduszkę, żeby stworzyć złudzenie, że jest noc. Zastanawiałam się nad tym, czy nie należałoby może wstać, ale nie mogłam znaleźć żadnego powodu. Nic na mnie nie czekało.

Wystarczy jedno słowo, Aby szczęśliwym być, Wystarczy jeden uśmiech, By mieć dla kogo żyć, Wystarczy jeden dotyk, By serce z sercem spleść, Wystarczy miłość złota, By życiu nadać sens.

Współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć. Ma środki, ale nie ma sensu.

Jaki jest sens w płakaniu?