Usuwam się w cień, niech nie patrzy już na mnie nikt. Wrak człowieka dryfując po oceanie jakim jest życie.

Balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

Przychodzą czasem takie chwile, kiedy siadam o pierwszej w nocy na podłodze ze łzami w oczach i dociera do mnie fakt, że nie mam już nic, że dla nikogo nie jestem najważniejsza.

Kiedy kobieta jest silna? Kiedy wszystko w życiu się psuje. Kiedy codzienie ma schody do pokonania. Kiedy wszyscy mówią będzie dobrze a nic nie robią aby pomóc. Kiedy trzeba codziennie radzić sobie i wciąż mieć wysoko podniesioną głowę.

Bez miłości każde życie jest jedynie udawaniem.