Twardy człowiek jest jak szyba z hartowanego szkła. Wytrzyma wiele, ale jak się rozpadnie to na milion kawałków, których już nie da się pozbierać.

Coś słabego zawsze da się poprawić, ale nie można poprawiać czegoś, czego nie ma.

I gdzieś w środku był ten smutek, ta wiedza, że to i tak skończy się źle. Że ten ogień Was spali. Że macie w sobie za dużo prądu, że on może porazić Was samych.

Pamiętaj, że rozpada się tylko to, co było zbudowane na iluzji albo kłamstwie. Rozpada się tylko po to, żeby zmusić Cię do szukania prawdy.

Kiedy zamiast złości pojawia się obojętność, to jest naprawdę koniec.