Przejmuj się, ale nie za bardzo. Przyjmuj odpowiedzialność, ale się nie obwiniaj. Chroń, ratuj, pomagaj, ale wiedz, kiedy zrezygnować.

I przychodzi taki dzień, że przestaje Ci zależeć. Nie tylko na nim, ale na wszystkim. Wszystko przestaje być ważne i traci sens. Nie rozumiesz po co się budzisz, po co zasypiasz. Przecież i tak nie masz dla kogo.

Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

Miarą miłości nie jest to ile jesteś w stanie oddać drugiej osobie, a to z czego jesteś w stanie dla niej zrezygnować.

Niektórzy pytają: dlaczego z niego zrezygnowałam. Odpowiadam im: no bo tak. A tak naprawdę cierpiałam, bardzo cierpiałam, więc w końcu ne wytrzymałam!