W końcu najlepsze po przebudzeniu jest przecież wspomnienie tego, jak miło było marzyć we śnie.

Kładę się do łóżka i nagle przypominam sobie jak mój chłopak okłamał mnie 1 kwietnia 2010 roku.

Dziękuję, że mnie zraniłeś. Gdyby nie to zapewne nadal byłabym tą samą naiwną dziewczynką.

Budzimy się gdzieś, nie wiemy co to za miejsce. Rzucasz mi się na szyje i zaczynasz płakać szczęściem.

Przespałem pół dnia, ależ było mi to potrzebne! Teraz mogę iść z żywymi naprzód. Znaczy, gdzie jest piwo?