Poznajemy człowieka nie po tym co wie, ale po tym z czego się cieszy

Nie da się nigdy nikogo poznać do końca. Dlatego jest to jedna z najbardziej przerażających rzeczy, przyjmowanie kogoś na wiarę i nadzieja, że on przyjmie nas tak samo. Jest to stan równowagi tak chwiejnej, że aż dziw, iż w ogóle się na to decydujemy.

Czasami nie poznasz prawdziwej wartości danego momentu dopóki nie stanie się on Twoim wspomnieniem!

Ten moment, w którym mówisz: poznaliśmy się przez internet.

Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.