Prawdziwa przyjaźń jest wtedy, gdy: - na każdej przerwie macie odpały, - wyzywacie się, ale na końcu i tak mówicie, że się kochacie, - w kościele pękacie ze śmiechu, - nie utrzymujecie focha dłużej niż 5 minut, - chodzicie na spacery po krawężnikach, - pijecie z tej samej butelki, - mówicie wszystkie sekrety, które kiedyś powierzyły wam inne osoby, - czekacie na umówione spotkanie z kolegami, chociaż wiecie, że i tak nie przyjdą, - pocieszacie się nawzajem po złamanym sercu, - jesteście ze sobą szczere i zawsze mówicie co wam nie pasuje, - nie obrażacie się z byle czego, tylko się śmiejecie z najdrobniejszych rzeczy, - na każdym w-f tańczycie GANGAM STYLE, - spisujecie od siebie zadania. Czy powyższe punkty zgadzają się? =D

Myślę, że kiedy się traci kogoś bliskiego, to trochę tak, jakby się traciło siebie.

Mieliśmy być przyjaciółmi, takimi na całe życie. To ty musiałeś to zepsuć i się we mnie zakochać.

Metafory są rzeczą niebezpieczną. Z metaforami nie należy igrać. Miłość może się narodzić z jednej metafory.

Cieszę się kiedy mnie obgadujesz. To miłe, że jesteś tak żywo zainteresowany moją osobą, że musisz się tym z kimś podzielić.