Oczywiście; nie mam w życiu większych zmartwień, więc sobie tak tradycyjnie po polsku ponarzekam bez sensu

Ciągle narzekasz. Chciałbyś żeby było inaczej, ale nie robisz nic, by tak się stało. Często coś Ci nie pasuje. I codziennie pojawia się jakaś drobnostka, która Ci przeszkadza. Masz nadzieję, że czas coś zmieni i jutro będzie lepiej. Ale każde następne jutro staje się irytujące. Nic Ci nie wychodzi. Ludzie się czepiają. Stwarzasz kłótnie. Wszystko się sypie. Zaczynasz krzyczeć. Wątpisz we wszystko.

Bez względu, w jakich czasach przychodzi ludziom żyć, zawsze są pewni, że są one wyjątkowo straszne i że świat zmierza do katastrofy. A wszystko, co widzą, choćby najoczywistsze, wydaje im się to potwierdzać.

Dlaczego my tak lubimy sobie komplikować życie, narzekać, pierdolić bez sensu, zamiast po prostu zabrać się do robot i zmienić to, co możemy?

Szukam powodów do radości. Niezależnie od tego co słyszę i co robią inni ludzie. Ja chcę się cieszyć, bo cieszenie się jest sto razy bardziej przyjemne niż narzekanie