Cześć, wstaję rano, już mam dość. Kolejny dzień, znowu to samo jak na złość.

Wiesz co najbardziej denerwuje? Monotonia. Brak zmian, przygód. Brak możliwości na poczucie smaku wolności, czegoś zupełnie obcego.

Nie boję się wilka, tabletek, śmierci, czterdziestu rodzajów pustej ciemności. Boję się przywyknąć.

Tysiąc jeden drobiazgów. Ani jednej wielkiej sprawy, ani jednego nadzwyczajnego wydarzenia. Tysiąc jeden drobiazgów, nic więcej. Żadnej wielkiej miłości, żadnej wielkiej przyjaźni, żadnych wzlotów i żadnych upadków, moje życie jest monotonne i zwyczajne.

Źle jest żyć wyłącznie wśród rzeczy, które się już dobrze zna.