Związek z nim nie tylko nauczył mnie, że płacz po nocach w poduszkę nic nie daje. Dotarło do mnie, że lepiej się nie przyzwyczajać, nie przywiązywać, nie zapamiętywać. Najlepiej jest mieć na wszystko WYJEBANE, tak bardzo jak tylko jest to możliwe.

Pewien Pan Andrzej z Jędrzejowa, Wcale nie głupi, wręcz mądra głowa, We wróżby wierzył,wciąż lał stearynę, „Czy w końcu znajdzie fajną dziewczynę”, Lał wciąż ten wosk przez klucza dziurkę, „Czy się ożeni, będzie miał córkę”. I zamiast wyjść, poznać dzieweczkę, Andrzej kolejną zapala świeczkę, I zamiast wyjść czasem do ludzi, Andrzej znów wosku plamę studzi.

W Świętego Andrzeja, panny się zbierają, przez dziurkę od klucza w przyszłość zaglądają. Woskiem leją hojnie, jak dziewkom przystało, szybki ślub wywróżyć każdej by się chciało.

To co robimy w Andrzejki?

Z tego wosku nie powróżysz. Miłego wróżenia andrzejkowego :)