Strach jest wytworem wyobraźni. To kara, cena, jaką płaci się za wyobraźnię.

Kiedy nauczyciel przesadza cię na inne miejsce bo gadasz z kolegami, ale nie wie tego, że w klasie wszyscy są twoimi kolegami.

Dyrektor szkoły przechodzi korytarzem obok klasy, z której słychać straszny wrzask. Wchodzi do klasy, łapie za rękę najgłośniej wrzeszczącego, wyprasza go na korytarz i stawia w kącie. Po chwili z klasy wychodzi kolejnych trzech chłopców, którzy pytają: - Czy możemy już iść do domu? - A z jakiej racji? - No...przecież skoro nasz nowy pan od geografii stoi w kącie, to chyba lekcji nie będzie, prawda?

Tęsknota za człowiekiem to najgorsza kara jaką można dostać od życia.

Prawdziwą bowiem karą, jedynie rzeczywistą, jedynie zastraszającą i skuteczną jest ta, która istnieje w świadomości własnego sumienia.