Kiedy byłam dzieckiem, zawsze marzyłam o dorosłości a teraz marzę o tym, aby choć przez jedną, krótką chwilę przenieść się w krainę mojego dzieciństwa.

Paradoks bycia dorosłym: Niby wszystko Ci wolno, ale na nic nie masz czasu.

Człowiek czuje, że dorósł, kiedy wie, że to, co dobrze wygląda, niekoniecznie jest dobre.

Jesteśmy dorośli. Kiedy to się stało? Jak to zatrzymać?

Ludzie mówią, że się zmieniłam, a ja tylko dorosłam i nie pozwalam Sobą dyrygować.