Patrząc w okno odpływam w przeszłość i rozmyślam nad tym, co było kiedyś. Później powracam do teraźniejszości i po raz kolejny chcę cofnąć się do czasów dzieciństwa, gdzie wszystko było prostsze.

Brakuje we mnie tej małej dziewczynki, która nie martwiła się niczym...

Smakuję życie. Nieustannie szukam czegoś nowego. Czegoś, czego nigdy nie znajdę. Lekceważę czas. Beztrosko spędzam dziś. Niecierpliwie czekam jutra.

Brak nałogów, żadnych długów, stres był czymś kompletnie nieznanym. Chciałoby się powrócić do tych beztroskich czasów.

Jakie było najgłupsze marzenie z dzieciństwa? Być dorosłym.