Popełniam błędy, których chyba nie da się już naprawić.

Można z łatwością poznać charakter człowieka po tym jak traktuje innych.

Tak niewiele przecież trzeba,
aby poczuć zapach nieba,
i w miłości się zatracić aż do cna.
Wzbić się w słońce jak motyle,
i zapomnieć choć na chwilę,
jak smakuje samotności gorzka łza...

Gdy przychodzi ta cholerna chęć wykrzyczenia światu całej prawdy, którą ukrywam w środku,zjawia się myśl że przecież i tak nikogo to nie obchodzi, nie warto.

I to jest cholernie niesprawiedliwe, że w momencie kiedy ja wylewam łzy w poduszkę ty sobie słodko śpisz.