Wolę przeżyć w ekstazie pół roku i wspominać to z dreszczem przez całe życie, niż bezpiecznie przejść przez życie, tęskniąc za czymś czego nie miałam odwagi spróbować.

Czuję się w środku tak, jakbym siedziała w wannie pełnej potłuczonego szkła.

Łatwo się nie poddaję. Walczę do końca o to na czym mi zależy.

Niektórych problemów nie da się przeskoczyć. Trzeba po nich przejść bosymi stopami i nie zważać na to, że boli.

Nie pierdol, że przeszłość nie gra roli...