Za przyszłość płaci się teraźniejszością.

Czasami dusisz w sobie silne emocje tak długo, tak wytrwale, że wystarczy maleńki pretekst by je z siebie wypuścić, żebyś rozleciała się na małe kawałeczki.

Jesteś odpowiedzialny za to co oswoiłeś.

Kochany brzuchu przepraszam za wszystkie motylki. Kochana poduszko przepraszam za wszystkie łzy. Kochane serce przepraszam za całą krzywdę. Kochany mózgu miałeś rację.

Co robić kiedy rozum chce zapomnieć, a serce chce jak najdłużej pamiętać?