Ta historia zaczęła się jak każda inna o miłości. Najpierw wielkie uczucie, czułe słówka, nadzieja że to właśnie to. Nagle czar pryska pojawia się rzeczywistość w szarych odcieniach. Ciągłe łzy. Za każdym razem gdy kolejna spada ma się nadzieję, że to już ostatnia, bo przecież kiedyś skończyć się muszą. Ale jak na złość jest ich coraz więcej.

Czasem o miłość nie trzeba walczyć ale trzeba się starać zrobić wszystko by nie stała się nudna.

Biegniemy, gubiąc wszystko, co ma znaczenie.

Moja dusza zagubiła się gdzieś w odłamkach codzienności.

Jest takie ładne powiedzenie że nie wolno tracić małych przyjemności życia w pogoni za tymi większymi. Naucz się doceniać to co masz. Cieszyć się drobnostkami.