Na początku był ból. Ogromny, niewyobrażalny ból. Łzy, popękane serce i mnóstwo smutnych piosenek. Później złość. Złość na niego, na to jak się zachował i że wszystko zniszczył. Odizolowanie się od świata i wymazywanie z pamięci wszystkiego co dotyczyło i przypominało jego. Teraz jest akceptacja, poddanie się. I tylko walczę z szybkością bicia mojego serca, gdy staje się dostępny. I tylko walczę ze wspomnieniami, których jest za dużo.

Problem w tym, że jeżeli człowiekowi za bardzo zależy, czuje dwa razy mocniej.

Tak trudno zapomnieć o tym wszystkim..

Kiedy coś przestaje boleć, przestaje mieć znaczenie.

Podrywam Cię... Uważaj bo się zakocham... O to mi chodzi. Najpierw rozkocham Cię w sobie. Pokocham na chwilę, wykorzystam i zdepczę jak starą kartkę papieru.