Kochać i tracić, pragnąć i żałować. Padać boleśnie i znów się podnosić. Krzyczeć tęsknocie "precz" i błagać "prowadź". Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

Podnosimy się, upadamy, gubimy i znów szukamy. Odchodzimy wciąż, powracamy, po drodze tam, gdzie zmierzamy.

Idziesz dalej naprzód, bo wolisz iść i upadać niż żyć na kolanach pełna fałszu.

W życiu lepiej latać cały czas nisko, niż raz na jakiś czas, skakać wysoko by później znowu spaść na sam dół.

Nieważne ile było porażek. Pomyśl ile jeszcze czeka Cię zwycięstw.