I zawsze pamiętaj, że jesteś kimś wyjątkowym. Jedyne co musisz zrobić, to pokazać innym, że tak właśnie jest.

Jest coś pięknego w stąpaniu po śniegu, po którym nikt jeszcze nie szedł. Zaczynasz wierzyć, że jest w tobie coś wyjątkowego, choć jednocześnie wiesz, że to nie prawda.

Cała sztuka polega na tym, żeby będąc sobą być kimś wyjątkowym.

Jesteś wyjątkowa jak mleczyk z epoki lodowcowej...

Nie jesteś wyjątkowy. Nie jesteś pięknym czy unikalnym płatkiem śniegu. Jesteś taką samą gnijącą materią organiczną, jak wszystko inne.